Dit jaar moest het gebeuren! Onder het mom van: nu regelmatig zitten zagen dat ik zo'n reis wil maken. En als ik dan pakweg 70 ben zitten zagen in mijn schommelstoel dat ik het beter gedaan had... Waar gaan we naar toe? Albanië? Leuk maar te ver voor de "beperkte" congé. En toen kwam Slovenië in gedachten. Aanvankelijk zagen Arne en Gilles dit zitten maar elke hadden we al eigen plannen. Dus dan heb ik maar beslist er een solotrip van te maken.
Begin juni de honda cs50 op de werkbank gezet om alles eens goed te controleren. De voorste wiellagers moesten vernieuwd worden, de cilinderkop moest er af om de cilinderwand te bekijken ( het blok is een 47x52 = 90cc maar al de rest is nog origineel), nieuwe ketting en tandwielen, beenschilden moesten er af, olie verversen, etc. Bij het vervangen van de lagers een dommigheid begaan waardoor ik gelukkig het voorwiel van de blauwe cs50 van Gilles mocht gebruiken. Waarvoor dank!
Na enkele avonden door te klussen was de honda er klaar voor! Rap nog een assistance verzekering geregeld (je weet maar nooit)en wat andere dingen en het punt van vertrek kwam dichter en dichter!
9 juli
Welkom in België, land van regen. Na een zeer mooie week van goed weer en warmte moest dit wel de slechtst mogelijke dag zijn om mijn reis te starten. Nuja daar bestaan regenpakken voor. Van top tot teen gewapend in regenkledij begon ik er aan. Vandaag moest ik maar een goeie 150km afleggen tot in Mariembourg, Couvin. Ik ging er overnachten bij de scouts van Gullegem. Het moet gezegd: het is toch aangenamer wanneer het niet regent! Hoe dichter ik bij Couvin kwam hoe harder het regende. Na 160 natte kilometers kwam ik aan op een verzopen kampplaats. Ondanks dat ik de Honda zo min mogelijk wilde laten afzien heb ik toch door een 300m modderweg moeten laveren om aan die kampplaats te geraken. Volgeladen met bagage en wat stuurwerk bracht ik er het vanaf. Oef!
Nu was het de zaak om alles die nat was (alles dus) zo goed mogelijk te laten drogen voor de dag erna. Niet evident op een scoutskamp... Van Jonathan, Sophie en Pifn werd gevraagd of ik wilde mee helpen in de skit-en-courage. Vaneigens! Niets leuker dan een schriktocht voor de leden. Helaas kan zo'n toch lang duren dus rond 5u 's morgens zag ik mijn slaapzak. Merci scouties voor de overnachting!
Ploeter ploeter!
de jojo-crew
Schuilen tegen de regen
10 juli
Behoorlijk mottig wakker geworden rond 8u.En... Er was geen tijd voor gejank! Er moesten kilometers gemaakt worden! Het werden uiteindelijk 310km. Via Couvin-Fumay-Montoméne-Vresse-Bouillon-Florenville-Virton-Aubeuge ging het richting Frankrijk. Jawadde...Wat een kakgat is dat stukje Noord-Frankrijk. Ik denk dat ik dan nog liever door Charleroi rij. Zo ging het moeizaam verder van Thionville naar Creutswald om uiteindelijk te overnachten in St-Avold.
De Honda begon al tekenen van miserie te tonen. Zo zijn de lassen van de voorvork waar de stuurplaat op gebout wordt gescheurd. Waarschijnlijk het gevolg van enkele jaren misbruik in de Ardennen. Gelukkig kon door met enige regelmaat ( om de paar dagen) de stuurpenmoer vast te kloppen dit euvel half verholpen worden. Vaneigenens mezelf kennende nam ik de ganse reis genoegen mee. Maar soms was het wel roeren in de pap in de haarspeldbochten. Het blijft natuurlijk een avontuur! Tweede euvel was de koppelingsmoer die ietwat los gekomen was. Uit ervaring weet ik dat dit niet direct hoefde te gebeuren. Dat werd dus zoeken naar een koppelingsdichting. Aangezien ik enkel dichtingen mee had om indien nodig de cilinder(kop) te (de)monteren. Na die kleine 500km moest de nieuwe ketting ook worden bijgesteld. Van het weer kan ik niet klagen, dat was mistig met motregen in de voormiddag. Na de middag eindelijk zonneschijn.
Een van de tankbeurten net voor Creutzwald
Mijn plekje
11 juli
Normaal was ik van plan bij een motorzaak langs te gaan om de stuurplaat te lassen maar doordat dit "gefixt" was zocht ik enkel nog achter een dichting. Geen enkele zaak waar ik stopte had er één. Het is dezelfde als een daxmotor dus dat zal een makkie worden dacht ik... Dan maar een dichtingspasta gekocht en de weg verder gezet. Ik ging die moer wel vastzetten op de volgende camping. Het leuke aan de plaats waar ik de grens overging naar Duitsland was dat het een gratis veerboot was. Het is eens wat anders dan een brug. Vervolgens moest ik de B500 nemen. Beter bekend als de Schwartzwaldstrasse. Het was een behoorlijke klim. Na 320km kwam ik een bord tegen van Zündapp-museum. Direct afgereden maar het bleek al gesloten. In Sigmaringen zelf een camping gezocht en gevonden. Het was wederom een stralende dag geweest dus dat was perfect! Op de camping gemerkt dat de gaskabel ergens bleef haperen bij het naar links sturen. Proberen te fixen maar niet gelukt. Er zal een langere moeten gemaakt worden. Toen ik nog maar net mijn tent opgezet had kwam er een oudere man toe met een Honda Innova 125cc. Het bleek een Hongaar te zijn die op weg was naar Colmar (F). Hij vertelde me dat zijn record 600km bedroeg en dat hij gemiddeld 500km/dag doet. Hij zei dat het gekkenwerk was wat ik ging doen waarop ik antwoordde dat hij even zot is. "My Honda is new" antwoordde hij terug. Frequent aanwezig op campings zijn fiets-vakantie-hangers dus daar ook even mee zitten babbelen over de reisplannen. Als laatste mijn honger gaan stillen in een plaatselijk restaurant en slaapzak in!
Eén van de motorzaken waar ik om een dichting ging vragen
Wachten op de veerboot. Goodbye France , welcome Germany!
Op weg naar de B500. Pauze tijdens een klimmetje. Ondertussen iets eten, drinken en genieten van het uitzicht.
Idem
Toch mooi?
Nog maar eens vragen of ze geen dichting hadden
Zündapp-museum
De hongaar, net toegekomen
12 juli
's Morgens vroeg opgestaan en de brommer op zijn zij gelegd. Een truukje om geen olie te moeten aflaten tijdens het demonteren van het koppelingscarter. Als bij wonder kreeg ik de dichting zonder scheuren van de beide carterdelen! Rap ontvet en aan de kant gelegd. Moer vast gezet en alles terug gemonteerd. Tijdens de werken kwam de Hongaar lachend foto's trekken zich afvragend of ik wel nog in Slovenië geraken zal. Rond 10u alles opgeladen en vertrokken richting Tirol. Maar ik ga er niet voor de jodelschool!Prachtige wegen. De Fernpass was in het begin één lange file zodat ik samen met de grote brommers de auto's gezwind kon passeren. Na het vele klimmen en de rappere afdalingen met het betere bochtenwerk was ik op zoek naar een bord dat Reutte vermelde. Aan een restaurantje aan het rondpunt zag ik oude brommers dus even gestopt. Het waren oldtimerliefhebbers met een dkw 125, een kreidler en een ktm die een toertje gingen doen. Na nog maar eens voor zot verklaard te zijn vertrokken richting Inssbruck die me dan leidde naar de Brennerpass! Helaas ging de batterij plat net voor de bergpas. Omdat bochten leuker rijden dan rechte wegen had ik zoveel plezier dat ik zonder het te beseffen eigenlijk al in Italië zat! Na een uurtje verder te rijden gestopt aan een camping in Brunico. Na een spaghetti verorberd te hebben moe en voldaan in mijn tent gekropen. Het waren 365 geniale kilometers. En trouwens een persoonlijk recordverbreking van 40km!
Koppelingsmoer vastzetten. Van de gelegenheid gebruik maken en het olie-aanzuigfilter reinigen
Ergens rond Tannheim(A)
De oldtimervrienden
De broemers
Fernpass, we did it!
Brugje niet ver van Brunico (I)
13 juli
Behoorlijk enthousiast opgestaan want dit zou wel eens de leukste dag kunnen worden. De grens van Slovenië was te ruiken! Oliepeil gecheckt, bouten en moeren gecheckt. Ook nog eens het stuur vastgeklopt. Door verstrooidheid veel misgereden die dag. Van Brunico ging het naar Bovec (Slo). De paso di Comelico, paso di Nevea en de paso di Predil waren geschift! Smalle wegen ( niet aan te raden met een caravan) haarspeldbochten. Nieuw voor mezelf waren de haarspeldbochttunnels. Het is behoorlijk verschieten dat de weg in de tunnel plots een bocht maakt van 180°! Tijdens het rijden op de zoveelste beklimming in Italië gestopt op de top in Sappada en een pizza gegeten. Weinig geld voor een pizza met zo'n mooi uitzicht.
Na de paso di predil was het doel bereikt! SLOVENIË!! Woehoew!! Doorgereden naar Bovec en door wederom verstrooid te zijn de borden van de camping gemist. En ik moet wel zeer verstrooid zijn geweest want er zijn zeker vijf campings in de buurt... Dat vele rondrijden vertaalde zich in stilvallen op 1km van de camping. Ik had die dag al 280km gereden zonder mijn tankniveau te controleren. Gelukkig zat er benzine in de jerrycan! Weeral chance.
Ik was in Slovenië! 1440km gereden vanuit Gullegem. Mijn gat had twee dagen rust nodig alsook mijn rug. Toen ik geïnstalleerd was een plaatselijke kroeg/eetgelegenheid in gedoken. Rond 21u kwam er een plasma-tv boven en begon het volk toe te stromen. Gotver! T'is just! Finale van het WK. Pint uitgedronken en wegvluchten! Ik was toch behoorlijk versleten na die vier dagen reizen dus kroop ik de slaapzak in. Nog vergeten vermelden dat door de zonnige temperaturen mijn neus zodanig rood en verbrand was dat maar liefst 4! lagen vel kon afpellen.
Iedere 5m kon je de Honda wel ergens neerzetten voor een mooie foto
Zei ik toch?
Sappada platse
is ie niet lief?
mmmm
Ergens in de Sella Nevea
We did it! Zie je 6 volt hangen!
Ja hier!
Richting Predil!
Zoek en vind!
Woehoew! Doel bereikt! Zou je er niet van wenen?
Uitzicht over het Triglav-gebergte
Uitzicht vanuit mijn tent in camping Polovnik, Bovec
14 juli
Wakker geworden rond 10u en na de nodige was en plas een bakker gaan zoeken in Bovec. In plaats van mijn Honda'tje wat rust te gunnen besloot ik op deze druilerige dag het hoogst bereikbare punt te zoeken. Doordat de wolken behoorlijk op de toppen bleven hangen was het logisch dat bij het bereiken van het hoogst bereikbare punt de sluizen open gingen. Hilarisch was het niet want de regenkledij lag nog beneden op de camping! Vliegensvlug naar beneden gesneld en een cafe gezocht. Voordeel van die bergen is dat het regent en iets later weer niet. Nadat de regen over was het gebied langs de Soca ( sotjsa) rivier verkend. Zeer mooie baantjes en streek! Vaneigens kon ik het niet laten om offroad te gaan. het blijft in het bloed dat "op verkenning" willetje. Op een volgend cafe de route bepaald voor de komende paar dagen. In het reisboekje stond er één zinnetje over een Speedwaymuseum. Direct besloot ik om dat museum ook te bezoeken naast dat motormuseum van in Vransko. Ik heb rond de 30km gereden die dag.
De lassen zijn weer gescheurd!
Gescheurd rekje
bakker
plek van het voetbalgebeuren waar ik gevlucht ben
gopro actie!
zo zat ik dus 3907km
koffietje slurpen
langs de soca
hier loopt hij ook
filmen met de gopro
mighty triglav-gebergte
Het wordt al beter weer!
Nog wat go pro toestanden
Wolkje
Zie eens wat een plezier ik heb!
posterkandidaat!
Nog een mooie poster kandidaat
15 juli
Vanuit camping Polovnik, Bovec ging het vandaag naar de Vrsic-pas ( Vrsitsj). En dan ging ik wellicht mijn tentje opslaan in het mooie Bled. De Vrsic-pas = 50 getelde haarspeldbochten. 25 omhoog en 25 naar beneden. De top lag op 1611m!! Dit was 400m meer dan al de bergpassen die ik tot nu toe overleefd had. In 2de versnelling ging de tocht richting hoger. Vanaf 1500m moest teruggeschakeld worden naar 1ste versnelling. Was die 1ste versnelling niet genoeg dan kon ik nog "rap" mijn achterste tandwiel veranderen die 9 tanden meer had. Ook het extra stukje ketting had ik voorzien. Maar goed het bleek niet nodig te zijn en ik bereikte de top. Op de top stonden wat enthousiaste mensen een soort aléé aléé te roepen en te zwaaien. Na wat foto's genomen te hebben een opnaai-badge en sticker gekocht dat ik tenminste nog een bewijs had dat ik er was geraakt. Net als de campingstickers en andere stickers hangen deze te pronken op mijn spatbord. Een foto nemen aan het bord mocht niet. Dat kwam ik te weten nadat ik via het gras de brommer wilde parkeren aan het bord. Direct kwam een man in fluohesje me zeggen dat ik gestraft ging worden etc. Foto van het bord zelf dan maar... Naar beneden ging het leuk worden, althans dat was de gedachte. De volgende haarspeldbochten waren gelegd in klinkers... Waarschijnlijk als eerbetoon aan de krijgsgevangenen die deze bergpas gerealiseerd hadden. Na de Vrsicpas de grote weg op tot in Dovje en Mojstrana. Ik wilde kleine wegen berijden! Na wat verkeerd rijden en terug op de grote weg terecht gekomen te zijn teruggekeerd naar Dovje en opnieuw gezocht. Het was goed dat ik toch een 2de poging had gedaan want nu was de 15km naar bled via onverharde kiezelsteen wegen! Het was warm dus dan krijg je dorst. Ik stopte in het bergdorpje Krnica, een prachtige plek, waar een klein cafeetje was en een paar oude mannen buiten zaten. Eén van de twee was een postbode en zijn gele tomos-brommer was volgeladen met post. Toen ik aankwam in Bled wist ik direct weer wat het was. 't Vijverhof maal twintig. Zeer mooi met het kerkje en huis in het midden van het meer. Maar toeristisch dat het niet meer grappig was. Ik denk dat er evenveel Belgen waren als Nederlanders. Maar in andere streken kwam ik bijna geen Belg tegen. Het was nog steeds warm dus de short en teenslippers werden uitgehaald en op mijn dooie gemak reed ik een toer rond het meer van Bled. 's Avonds werd ik aangesproken door een jongere kerel die een foto wilde nemen. Bleek het een belg te zijn die samen met zijn vader Puch verzamelaars waren. Tot ergens op een rondit of in Kalken! Toch weer een goeie 100km gereden!
Vrsicpas op de top! woehoew!
whanzin! ( zoals een Duitse boer tegen me zei toen ik vertelde dat ik op weg was naar Slovenië)
cool!
Onverharde wegen are the best!
Mooi weertje
Krnica!
idem
Bijna in Bled
Onmetelijke dorst
Mooi maar overtoeristisch
Aan de tent
16 juli3
Ik moest Bled uit. Hier had ik geen zak aan. Erger nog: om 6u 's morgens beginnen 3 kettingzagen te weerklinken en toen kwam ik het compleet beu. Met het verkeerde been uit bed ben ik bled ontvlucht en ging ik richting Vransko. Via Selo pri Bledu - Ribno - Sobec - Bodesce ben ik uiteindelijk terug in de rust en kalmte van de kleine dorpen geraakt. Oef! Wederom prachtige wegen en af en toe kiezelsteenbanen. Aangekomen aan het museum in Vransko stond ik voor een gesloten poort. Het zweet liep van mijn lijf. Volhardend stond ik als een schaap aan de poort te wachten tot na een minuut of 10 de eigenaar kwam opdagen. Omdat ik speciaal vanuit België kwam met m'n brommert mocht ik het museum bezoeken. Het is zo'n geschift museum en om het op je eentje te bekijken is ook magnifiek. Ik constateerde dat er meerdere tomos 50cc racers bij gekomen waren. Ook nog eens zitten kwijlen bij andere mooie racers en vooral de dkw "ladepumpe". Na het bezoek kreeg ik een Lasko aangeboden en kreeg ik een sticker van de sloveense oldtimer auto en moto organisatie inclusief een opnaai-badge. Content gelijk een klein kind! Een glimp in de werkplaats mocht niet dus ik ben er op gebrand om die ooit eens te mogen zien. Na Vransko besloot ik wat kleinere wegen op te zoeken richting Velenje. Tot aan Tesova was ik nog mee op de kaart maar dan stopten de verharde wegen en kwam een driesprong na driesprong. Omhoog en dan omlaag enzoverder. Zeker een uur en half zat ik in het hol van pluto met een tankinhoud die zaktte en zaktte. Lokale bewoners werden tegengehouden en uiteindelijk terug "ergens" geraakt. Tot in Nazarje was het haarspeldbochtenwerk. Aangekomen op de camping in Velenje bleek die te liggen aan een prachtig meer met twee koeltorens ernaast. No way dat ik in dat water ga zwemmen. Ik zat er alleen op de camping. Iets gaan eten in een Russisch-achtige tent. Besloten om de dag erna naar het speedwaymuseum in Krsko te gaan. Het bagagerek had zijn beste tijd gehad. De enige reden dat mijn bagage nog niet langs de weg lag was dat het rek steunde op de richtingsaanwijzers. Dat was een werkje voor de dag erop. Naftedarm vernieuwd en met spanbandjes aangespannen. Door het warme weer zette de darm uit en bij stilstaan zodanig veel dat de nafte er uit liep. Fixed that! Deze dag was goed voor 160km.
Weer zo'n toffe weg
Nog eentje
Op een kruispunt moest ik naar links, zie ik in mijn rechter ooghoek wel geen busje staan. Als vw-liefhebber moest ik er een foto van nemen. In de garage was een oud ventje bezig met een kever op te knappen.
Vransko museum
museum (rest staat hier reeds op de blog)
museum
105000km met een moto guzzi stelvio
17 juli
's Morgens het bagagerek hersteld met duckttape, spanbandjes, fietsrekkers en een stuk pallethout. Dit rek zat weer stevig vast! Door de bagage anders te schikken zorgde ik er ook voor dat dit bricolage-werk zou overleven. Omdat ik gisteren behoorlijk wat middle-of-nowhere-wegen gedaan had ben ik via gewone wegen richting Celje en Krsko gereden. Alles op het gemak, wat eten dan eens tanken. Zo moet het zijn want het was terug veel te warm met temperaturen tot 35 graden. Rond de middag kwam ik aan in het mooie centrum van Krsko op zoek naar de bibliotheek waar het museum gevestigd was. Toen ik vroeg of ik het museum mocht zien keek de vrouw achter de balie een beetje raar. Ze zei dat de engelstalige gidsen er niet waren. Toen ik zei dat ik het toch wel wilde zien telefoneerde ze naar iemand die misschien helpen kon. Na een vijftal minuten kwam een andere vrouw opdagen met een a4'tje. In de kamer van 2 op 3 meter kreeg ik twintig minuten lang een rondleiding. Er stond toch behoorlijk veel interessants in dat kleine kamertje. Tijdens het gidsen moest ik op de foto omdat ze het prachtig vonden dat er een buitenlander kwam kijken naar het museum. Voor op hun facebook. Hilarisch. Nog een andere werknemer vroeg me hoe ik bij het museum terecht kwam waarop ik hem verwees naar dat ene zinnetje in het reisboekje. Na wat in het gastenboek geschreven te hebben ging ik weer de weg op. Op aanraden van de werknemer, wiens naam ik niet meer herinner omdat het geen makkelijke was, stoptte ik in het prachtige dorpje Constanjevica na Krki. Vervolgens verder gereden richting Novo Mesto (vrij vertaal als nieuwe stad)om er een camping te zoeken. Ik kwam terecht in Otocec (ototsjek). Dit was één van de beste beslissingen op deze reis. Het was al zo'n mooie streek en hier aan de Krka-rivier was het meer dan prachtig. Overvol van leven die rivier! Ik ontmoette er de campinguitbater Matej waar ik eens langer dan 15min engels mee kon spreken. Hij verkocht er geen bier maar omdat hij zag dat mijn dorstgehalte hoog was kreeg ik er één. Na een sixpack Lasko te gaan halen terug aangeschoven aan de tafel bij Matej , zijn vriendinnen en de Oostenrijker Peter ( zijn vrienden noemen hem Phietaa , wat dan blijkbaar pedo betekent in het sloveens). Van de oostenrijker kreeg ik een handdoek want ik had 's morgens ontdekt dat ik in al mijn haast om Bled te onvluchten mijn handdoek en waslap vergeten was... Na al het bier, niet meer gegeten te hebben en die halve liter witte wijn van de wijngaard van Matej's vader te hebben gedronken kon ik niet anders dan mijn tent op te zoeken. Toch weer om en bij de 120km gereden.
Weg is de las
naftedarm vernieuwen
stickerparade
stickerparade 2
de oplossing
geniaal dat blokje hout
Het trillen van de kilometriek tegen de stuurplaat stak me tegen. De duckttape en spanband houden de rubber onder de kilometriek op zijn plaats.
Dit is een heel fraai plaatje
Extra ontluchting kwam zeker van pas bij de bergpassen!
tanken en koffie slurpen
Aankomst aan de bib in Krsko
speedwaymuseum ( rest komt in aparte map bij musea)
Een ideetje voor het volgende weekend?
Originele winnaarskrans!
heerlijk die gopro acties
Recht voor je is Constanjevica na Kri
Lasko prosim
Houten brug in Otocec
Deze brug leidt je naar de camping
Plekje aan het water
I would like that beer now please
18 juli
Ja man, opgestaan met een kater en de handdoek van Peter in ontvangst gekregen. Gelukkig was dit een erg rustige camping zodoende dat ik mij wat in de schaduw aan het water plaats nam. Als ik ergens ga gaan wonen dan zal het in de buurt van Otocec zijn denk ik. T'is ier de moeite! Na één van de beste pizza's in mijn leven gegeten te hebben nog wat pinten gedronken met Matej en gebabbeld over het Sloveense leven. Omdat het er ideaal was besloot ik om tot zondagochtend te blijven en eens van de streek te genieten. Zondag zou ik dan richting Krk (Kroatië) op het eiland KRK rijden en terugkeren via Istrië naar de Sloveense kust om er Piran en Koper te bezoeken. Veel kilometers heb ik niet gedaan deze dag, enkel in toeristen-uniform naar de winkel gereden.
Wat een zalige camping
zwanen alomtegenwoordig
Nog eentje om het af te leren
Naar de winkel
Ontbijtje
Populaire vissersplaats. Catch and release is 13euroots per dag
Route plannen
Vaneigens ook hier een 6volt sticker
Wat soezen aan de Krka
leuk
19 juli
Kennis gemaakt met Simon en Ines. 2 Belgen, uit West-Vlaanderen. En dan nog eens uit pakweg Wevelgem! Hoe groot is de kans. Ze waren op doorreis naar Kroatië. Zeer aangenaam koppel en vele gesprekken later moest er een zwemmeke gedaan worden. Bij toeval kwam ook een Brugs gezin op de camping wat het even een West-vlaams onderonsje maakte. Met de GoPro beelden gemaakt onder water. Ik wilde vissen filmen. De camera in het water gezet en aan de oever zitten kijken hoe de vissen nieuwsgierig kwamen kijken of gewoon passeren. Als kleine kinders stonden we aan de oever te zeggen van " wooh da ga bitje machtige beelden zin!" Besloten dat ik rond dinsdag terugkeer naar Otocec aangezien Matej voorstelde om de wijngaard te gaan besproeien. Ik drink geen wijn normaal gezien maar het was eens wat anders. Na otocec had ik ook graag het Sloveens nationaal technisch museum in Bistra bezocht. En dan zou ik wellicht rond de 27ste juli de terugtocht inzetten. Wederom wat pinten gedronken met Simon, Ines en Matej. Matej kwam op de proppen met een verhaal over dan andere biermerk Union. Het was een vrouwenbier. Het verhal was dat er 20 jaar geleden een vrouw in een brouwvat gevallen was en dat ze dat maar maand erna ontdekt hebben. Maar toch waren de pinten verkocht. Hilarisch verhaal! Ik ging wat gaan eten en toen ik terug kwam bleek Simon zijn bril verloren te zijn in de Krka rivier tijdens een tochtje met de kano. Veel geluk in het vinden van een nieuwe bril Simon! Wederom weinig kilometers.
Zo kan ik wel iedere dag wakker worden
samen met Simon, Matej en Ines
Zwemmeke
Pizza tartufi eten langs het water
20 juli
Vroeger opgestaan dan de dagen ervoor en vertrokken richting de Kroatische grens. Van Otocec moest ik terug naar Novo Mesto om zo naar Delnice, Kroatië te gaan. Om op het eiland KRK te geraken moet je over een brug die meer leek op een autostrade. Maar goed dat ik een motorplaat heb! Sommige mensen wezen mij erop dat er geen brommers op mochten. Zoals de andere dagen veel "thumb ups" gehad van de motards. De thumb up van een oostenrijkse hells angel was zelf geniaal te noemen. Het nadeel aan Kroatië is dat er veel te warm is. 3 stappen zetten en je staat in het zweet! Na wat onderhandelen op camping BOR in Krk mij geïnstalleerd. Aanvankelijk mocht de brommer niet bij de tent waarop ik antwoordde met "no deal". Uiteindelijk toch gelukt. In het stadje stickers gezocht van Kroatië om op de tank te plakken. Behoorlijk tegenvallend omdat er geen "normale" waren. Rest van de dag hing ik er de toerist uit. 's avonds behoorlijk geïrriteerd geraakt van twee hollandse gezinnen die constant alles aan het beredeneren waren en alles in verkleinwoorden vertelden aan hun kinderen. Na de wegenkaart bestudeerd te hebben en de nodige Karlovasko's binnen te hebben wees de ober me erop dat ik niet meer met de brommer mocht rijden. Hij had me zien toekomen eerder de dag. Aangezien het restaurant op de camping lag was ik dat zeker niet van plan. Hij was ontgoocheld dat ik de dag erop al wegging. Deze dag was goed voor 140km rijplezier.
Vroeg in de morgen
salu camp Otocec!
Dringend naar de wc. Op weg naar Kroatië
Olé! we zijn er!
Mooi plekje
Zelfde mooi plekje
Krk
Plekje in de schaduw
Warm! Zei ik al dat het warm was?
21 juli
Wakker worden in Kroatië is meestal half bezweet en mottig door de weinige slaap. Deze keer niet. Veel typischer was dat nu ik hier in dit zonnige land was, dat de regen met bakken uit hemel kwam gevallen! Foert toch alles op het rek binden en regenpak aan! Het zal wel opklaren (dat dacht ik de eerste dag van de reis ook...) Tegen de middag stopte de regen om dan later weer permanent aanwezig te zijn. Van de 280km die ik gereden heb die dag was 200km in de regen. En van die 200km was het 50km gietende regen. Mijn impressie van Rijeka was gelijk aan : vorte kizzige stad om door te rijden. Chill langs de kust rijden zat er ook niet in om dat het één lange file was. Ik besloot om mee het "binnenland" in te gaan richting Pazin/Pisino om dan zo richting de grens te gaan. Piran en Koper ( of Capodistria wat veel leuker klinkt)stonden op de planning. Aan de grens heb ik drie kwartier geduld moeten uitoefenen aan de lange wachtrij bij de grensovergang. Na Piran kwam ik in de buurt van Koper en zag tot mijn ergernis de bui al hangen. Zwarte wolken kwamen dreigend van over de bergen mijn kant op. Ik heb er toch eventjes de kraan moeten opendraaien naar 85km/h om de bui min of meer voor te zijn. Maar helaas het begon te druppelen. Wonder boven wonder was er een hamburgertent waar ik kon schuilen. Net op tijd want toen was het een stortregen met onweer erbij! Dusja ideale plaats om te schuilen. Hamburgers eten dus! Toen het gieten over was terug vertrokken en moe en versleten aangekomen op Kamping Jama in Postojna. Onderweg nog ooievaars tegengekomen die in groep op een veld aan het wandelen waren maar geen zin gehad om te stoppen en er foto's van te nemen.
Piran
Pleintje
brommer op het plein
Schuilen voor het onweer in de hamburgertent in Crni Kal
Camping jama in Postojna
idem
22 juli
Na het lastige dagje van gisteren zeer goed geslapen in Postojna! Vele kilometers rijden = uren slaapplezier. Vandaag was de terugtocht naar Otocec. Van de camping richting Cerknica via Studeno - Planina - Unec - Rakek en zo naar Cerknica. Dan ging het richting Ribnica om zo in Kocevje (kotsjevje) uit te komen. Omdat het toch weer al eventjes aan het regenen was gestopt in een cafe. Na wat gedroogd te zijn de weg verder gezet naar Novo Mesto en Otocec. Het blijft er toch prachtig zelf als het regent! Alles rap van het bagagerek ontrekkert en onder het afdak ten drogen gelegd. Twas toch weer goed 50km regen vandaag. Die voorvork moet dringend gelast zie ik hier nog staan op mijn papier. Blijkbaar had ik er niet veel vertrouwen meer in. Al bij al toch weer 115km op de teller!
De regen kan me lekker niet deren!
Of toch maar iets gaan drinken?
Ik was zot van die hooi-droog-schuren. dit was er eentje uit de 19de eeuw!
Jaja, weeral regen gehad. Alles laten drogen
Het blijft toch mooi!
23 juli
De enige goeie regen is de regen die valt als je droog zit. Gelukkig dat een tent tegenwoordig droog blijft binnenin! Tegen 9u was de hemel terug opengetrokken! Met Matej een joepie gedronken. Blijkt iets sloveens te zijn voor een pint op de nuchtere maag. Rond 11u meegeweest met Matej naar de wijngaard en het weekendhuisje. Kennis gemaakt met de ouders en grootouders en dan ging het richting de heuvels. Met een immense 130 jaar oude sleutel en bijhorend slot ging de deur van de wijnkelder open. Geniaal! Net ervoor waren we om verse onbesproeide groenten geweest bij zijn grootouders en traditionele sloveense vlezekes.
Geschifte uitzichten, mooi huisje, mooie wijngaard. T'was de moeite en t'is niet iets dat je zomaar kunt doen hier in Slovenië als gewone toerist. Na het eten moest er een snaps worden gedronken. Stravven dei! Terug op de camping nog eens in de Krka rivier gesprongen! 's avond de rest opgegeten van het feestmaal.
Goeiemorgen zwanen
Lekker in de schaduw
Moeilijk te zien maar dit zijn ooievaars
Wijngaard met weekendhuis
mooi
ook mooi
ook zoiets.
Ook heel mooi. Bij heel goed weer kan je blijkbaar het Triglav-gebergte zien
wijnkelder. Foto van het 130 jaar oude slot is helaas niet gelukt
Matej aan het koken
Smullen maar!
Wijnpers
I had a great time! Thanks Matej!
24 juli
Brommer geladen, de laatste rest van het eten meegekregen en vertrokken richting Bovec. Want ik was content van de reis en zou weldra de terugtocht naar België starten. Via Zuzumber - Sofjica - Vrnika - Gorenje vas - Tolmin. Ik heb , niet overdreven, 36 keer moeten stoppen voor werken. Onnozel kom je daar van! Onder Tolmin komt de Soca rivier mooi tot zijn uiting in de vorm van een appelblauw zeegroen meer ( maar het is geen meer). Tijdens de tocht naar Bovec gestopt in Bistra om het technisch museum te bezoeken. Het restje eten opgegeten en de look die ik meegekregen had in de tent gelegd. Slecht idee! Dan zoals iedere dag alles gecontroleerd van de brommer. Hier zat ik weer na een goeie 200km op camping Polovnik in Bovec.
Weer zo'n kiezelsteenweg
impressie
nog eentje
nog één?
ok!
kijk eens hoe gelukkig!
geen regen!
sloveens technisch museum te Bistra ( de rest kom onder musea)
mega!
de soca-rivier
Pintje aan de soca-rivier
25 juli
Rond 8u vertrokken vanuit Bovec en ik had er blijkbaar zin in want ik ben niet gestopt voor ik in Tannheim (A) aan de grens met Duitsland was. Deze dag was goed voor een nieuw dagrecord van 400km!. Dat komt wellicht door al die prachtige bergpassen waar je geen genoeg van kunt krijgen! Een Duitse bmw motorijder wees me erop dat de Fernpass niet voor brommers was. Ik deed teken dat ik een motorplaat had. Het spijtige was dat de 2 zwaarste passen ( de predil pas en de sella di nevea) in de regen was. Naar beneden in de smalle (tunnel)haarspeldbochten, het was opletten! Net over Innsbruck (A) kwam er een bij tussen mijn rug en t-shirt terecht. Ja hoor...Prik! Gestopt om vervolgend trui en t-shirt uit te trekken, de bij er uit te schudden en met veel geluk de angel er kunnen uit trekken. alsook op de steekwonde geduwd om het "gif" er uit te krijgen. Gelukkig ben ik niet allergisch aan een bijensteek! Bijna accident door een verstrooide motorrijders die in tegengestelde richting links wilde inslaan. De man zag me nog net maar door het verschot trok hij de remmen toe en viel hard de grond binnen. Gestopt en de motor en man recht geholpen waarop hij zonder veel erg zijn weg verder zette. 's avonds mijn buikje rond gegeten in een typisch Tiroler restaurant voor wel 38euro! De knödelzuppe was een lekker iets!
Terug aan de grens
Net voor de Brennerpass
Tentje opzetten in Tannheim
Knödelzuppe in de hoogte
Wel heel lekker
26 juli
Na een nachtje regen was het droog bij vertrek. Arne die toch nog vertrokken was voor een klein reisje met zijn Honda XL500 had al gestuurd dat er veel regen mijn kant op kwam. We hadden afgesproken in Sigmaringen waar we het Zündapp-museum gingen bezoeken. Na 10km was het inderdaad van dat en het bleef de ganse dag regenen. Het waren 150 lange natte kilometers zodoende dat ik die 150km pas rond 16u bereikte... Ik was het grondig beu die dag. Gestopt in het Zündapp-museum ( dat open was deze keer)en wat rondgekeken en mezelf en de kleren een kans gegeven te drogen. Prachtig museum! Ik wist niet dat Zündapp begin jaren 20 al zo'n machtige motorfietsen had! Foto's van het museum komen in een aparte map hier op de blog!
Tentje opgezet op de camping en iets warms gaan drinken in het nabij gelegen restaurant. Rond 18u kwam ook Arne nat en tenden toe. Blijkbaar had hij er 300 natte km's op zitten.
' s morgens vertrekken in de droogte
uitzicht
In Sigmaringen aan een bord met vermelding Zündapp-museum
Ik heb het gotverdomme gehad met die regen
Zündapp-museum binnen
mooi
groot!
Na 300km regen kwam ook Arne toe
27 juli
GOTVERDOMME! Het regent al van 23u gisterenavond en het is nu 9u. Beu kom je dat. Door een misverstand in plaatsing en tijd duurde het tot 10u eer ik Arne tegenkwam. Opgekraamd en iets gaan eten in het Zöller restaurant. Om 13u ging het museum terug open en Arne had het graag ook eens gezien. Het voordeel was dat na het bezoek het weer verbeterd was! Zelf de zon durfde zich eens tonen. Slechts één plensbuitje gehad tijdens deze mooie dag. Op 3300km sloeg het noodlot toe! Net voor de Rijn en veerboot in Bühl-Oberweisser kreeg de honda een lekke achterband. In volle zon ( terwijl er schaduw was aan de andere kant) het wiel uitgehaald. Chance dat we met 2 waren want ik heb geen pekkel! Na een half uur kon de toch weer verder gezet worden en stopte de dag uiteindelijk in Saverne (F). Nog net op tijd om een pizza te verkrijgen die werd gebakken in een steenoven die zich in een Mercedes sprinter bevond. Het was een spannende dag. Vooral omdat we om 14u vertrokken zijn en er toch nog 230km uit gesleurd hebben! Ook omdat ik nog net een rolschaatsend meisje kunnen ontwijken heb. En dan nog niet te vergeten van de auto die plots de remmen toetrok terwijl dat niet nodig was.
Een voorlaatste keer opkramen
Er kwam ook een man met een oude Mz langs
Schwartzwaldstrasse B500
Mooier weer aan de andere kant
Lap! Platte tube aan 3300km
Vlug herstellen in de hete zon
Een dankjewel aan Tina, één van de bewoonsters die water en een compresseurke gaf
veerboot
frankrijk tegemoet
28 juli
Lap, we moesten weer dat stukje klote-Frankrijk in. Volgende keer ga ik dat toch maar vermijden. Thionville en Longwy = eender welk scheldwoord. Weinig tot geen regen vandaag! 's Middags ging arne via Thionville de autostrade op en zette ik mijn tocht weer solo verder. Getsjoold! Maar getsjoold dat ik heb daar in grotere steden.. Rond 17u aangekomen op de camping in Bouillon. Mijn zadel is na die 46 jaar kapot, maar mijn gat nog meer. 355km meer op de teller. Batterij was plat dus geen foto's.
29 juli
Laatste dag van het reisprogramma!
Weeral regende het 's nachts dus dat beloofde niet veel goeds. Opgestaan en dan geconfronteerd worden dat het vandaag wel niet zal gaan regenen want er hing een dichte dichte mist. Leuk! Fluohesje duidelijk zichtbaar achteraan het rek gebonden. 2 rode fiets-knipper-lampjes achteraan gebonden en vertrokken maar! Welja weeral kilometers wegen en mist. Veel valt er niet van te vertellen die dag... Wel dat ik door het oog van de naald gekropen ben tussen Ath en Tournai. Op een weg die de hoofdweg kruiste had een bestuurder mij over het hoofd gezien en stak de weg over net toen ik ook op dat punt was. Ik heb de neus van zijn auto nog net zien passeren achter mijn linkerbeen en hoorde slechts een dof geluid. Ik zag mij al vliegen door de lucht. Oerechance! Hij had enkel mijn jerrycan geraakt! Goeie beschermengel heb ik! Omdat ik rechts aan het uitwijken was ben ik tot stilstand gekomen in een stuk braakliggend terrein met de achterrem volledig ingeduwd en een remspoor van jewelste ( niet dat van in je onderbroek). Nadat ik de man 5 minuten in het West-Vlaams uitgescholden had kwam ik tot bedaren. Na 10 min alle twee te trillen op onze benen gaven we een hand en besloten we dat we veel geluk hebben gehad. Na 5 minuten ben ik dan verder gereden om de laatste 50km niet meer op mijn gemak af te werken.
Pff klote mist!
Givet
Het oog door de naald moment. Behoorlijk remspoor
vint ik è chance gehad
We zijn terug!
Maar laat u niet afleiden door dat bijna-accident mijn reis is volbracht! 3907km in 20 dagen, dat maakt het een mooi gemiddelde! Het was één van de betere ervaringen en ik kan het zeker aanraden! De filmpjes volgen nog.
Twas bere!
Mooi avontuur Bram !
BeantwoordenVerwijderenAlles gelezen! Te gek!
BeantwoordenVerwijderenPrachtig verhaal Bram en mooie foto s. Altijd leuk om nieuwe mensen te ontmoeten die je in vertrouwen meenemen in hun prive leven.
BeantwoordenVerwijderenCarel.